L'imperatiu a la purmèra persona deu plurau, l'imperatiu e los pronoms personaus

« Prenem-lor un present ! »

Lo darrèr còp (cf. L'imperatiu 1), que digom que l’imperatiu, a l’origina, n’avè pas que duas personas : la 2^au deu singular e la 2^au deu plurau. Quan se desvolopè la 1^èra persona deu plurau, que caló trobar ua fòrma navèra ; peus diferents tipes de conjugasons, qu’estó manlhevada au subjontiu present : (lengadocian) « Parlem d’aquel projècte ! », « Sortiscam per la fenèstra ! », « Prengam un saile ! » ; (provençau) « Parlem a sota votz ! », « Sortissem per la pòrta de darrier ! », « Prenem un paraplueja ! ».

Lo gascon que fonciona tanben atau mes sonque peus vèrbes en /-ar/ : « Parlem tot doç ! ». Peus autes dus tipes de vèrbes – vèrbes en /-ir/ e en /-er/ – que manlhèva la 1^èra persona deu plurau de l’indicatiu present : « Partim tots amassa ! », « Prenem lo temps ! ».

A l’imperatiu, quan se n’i emplega, los pronoms personaus complements, que’s hican tostemps après lo vèrbe e, a l’escriut, que’n son desseparats per un junhent : « Gahatz-lo peu còth ! », « Cantatz-nos ua cançon ! », « Prèsta-lo-me ! », « Prenem-lor un present ! ».

Maurici Romieu, vicepresident deu Conselh lingüistic del Congrès

Bibliografia :

• Dictionnaire grammatical de l’occitan modèrne de F. Vernet
• Gramatica de l'occitan gascon contemporanèu de Romieu & Bianchi

Fòto : Ardfern

En aliança dab