Lista realizada a partir d'una primièra collècta de donadas amassadas per cercaires e associacions, la sintèsi d'aqueste trabalh es estada fisada per Centre de ressorças occitanas e miègjornalas a Patrici Pojada, professor de las Universitats e membre deu Conselh lingüistic deu Congrès.
La Bibliografia occitana qu'ei un inventari exaustiu, an per an, de la produccion occitana contemporanèa (teatre, poèsia, musica, romans, ensais, etc.). Aqueth tribalh que començè en 2006 quan lo CIRDÒC e vadó pòle associat a la Bibliothèque Nationale de France per la lenga e la cultura occitanas (purmèra bibliogafia annau per ua lenga minoritària).
Occitanica, la mediatèca numerica occitana, ven de metre en linha la version numerizada de Ensag de glossari botanic auvernhat de Louis Delhostal. Aqueste diccionari occitan de las plantas, publicat en 1932, balha lo nom vernacular de las plantas en occitan atal coma lors apellacions latina e francesa. Escriut per un precursor de l'etnobotanica, l'ensag conten tanben d'indicacions de cultura e d'usatges tradicionals de las plantas.
Dicollecte es un projècte collaboratiu qu'a per mira d'enriquir los diccionaris per LibreOffice, OpenOffice, Firefox e Thunderbird. Sul site del Dicollecte occitan, lo mond pòdon percórrer lo diccionari e, après validacion d'un contrarotlaire, ajustar, modificar o suprimir de mots. Pel moment, lo diccionari ortografic conten 57 151 dintradas.
JocondeLab a per tòca de mostrar las possibilitats del web semantic e de la mesa en relacion de donadas culturalas « ligadas ». Es lo fruch d'una experimentacion menada pel Ministèri de la Cultura e de la Comunicacion - DGLFLF. Balha accès a mai de 300 000 notícias illustradas tiradas del catalòg de las colleccions dels musèus de França, amb ligams semantics de cap a Wikipèdia. Aquel portal Internet es disponible dins mantunas lengas que l'occitan, lo catalan, lo basc e lo breton ne fan partida.
Lo Dictionnaire languedocien-français de Pierre-Augustin Boissier de Sauvages es una de las òbras lexicograficas occitanas mai importantas demest las imprimidas e difusadas a l'epòca modèrna. Foguèt un instrument de trabalh important pels escrivans de la Renaissença d'òc qu'i fan sovent referéncia al sègle XIX. Los dos volums de l'edicion de 1820 son en linha sus la mediatèca numerica Occitanica, amb un article critic de Claire Torreilles.
