Banhat dins l’occitan mairal de la bastida de Sant Just de Viaur, son caminament professional dins l’ensenhament, son engatjament cultural e solide son amor per sa lenga l’an naturalament menat a la presidéncia nacionala de l’Institut d’estudis occitans.
Pendent dètz ans que ne foguèt lo president, desvolopèt entre autras causas lo sector Edicion e Difusion amb la creacion d’IDECO. Coma escrivan publiquèt mai d’una òbra coma l’Ombra doça de la nuèch, o lo balestrièr de Miramont, e recebèt las onors a l’emission Apostrophes amb Bernard Pivot.
Foguèt tanben a l’origina de la creacion de l’Ostal Joan Bodon, que li permetèt de complir un sòmi : reabilitar la memòria d’aquel escrivan màger dins lo país que lo vegèt a nàisser.
Per tant que fogusse erudit, saupèt manejar la lenga autant coma l’umor a travèrs del personatge comic de Padena que s’èra creat. Jogat mai d’un còp a Puèglaurenç, a l’albèrga de sa femna Josiana, a l’espèra dels tripons o de l’aligòt, lo monde reservavan mai d’una setmana a l’avança per escotar sas « colhonadas », o una de las nombrosas aventuras de Marcelon coma n’aviá lo secrèt.
Infatigable militant per la lenga e la cultura occitanas tot lo long de sa vida, nos daissèt dimècres matin passat. Presentam totas nòstras condolenças a sa familha e a sos pròches. Seguirem la dralha que nos a daissada, per que contunhe de viure la lenga e la cultura occitanas.
Adieu, Robèrt !