Sortida del Diccionari dels noms de luòcs de l'Esterèu, a l'usatge dels provençals d'uèi, per Gérard Tautil, a las edicions L’Harmattan dins la colleccion Nomino ergo sum.
Comprene los noms de luòcs d'una region, tal es l'objècte d'aquel diccionari pichon. S'adreça a totes los curioses, provençals o non, caminaires que desiran descobrir çò qu'es pròpri a un país tròp sovent laudat e envejat mas rarament comprés dins sa personalitat plurala. Balha las explicacions necessàrias - la localizacion, las originas dels toponims, una clarificacion lexicala - e s'esfòrça de mostrar coma se constituís, per jaças successivas, un ensemble de representacions falsament « evidentas », sens relacion amb lor sens inicial. Sens pretendre balhar de responsas a totes los noms de luòcs encontrats, lo toponimista prepausa un metòde introductiu e complementari de las de las sciéncias umanas, a la portada de totòm. Un copacap onomastic pels esperits curioses d'una riquesa culturala, costejada cada jorn, mas sovent ignorada. Una realitat culturala en país de lenga d'òc que permet de comprene los « paisatges » e donc una realitat ecologica que ditz lo mitan dins lo qual vivèm. La toponimia es pas un mond claus, deu pas demorar a despart de la decision e de la participacion democraticas. Deu èsser partetjada als provençals d'uèi e a totes los qu'aiman aquel país.