Una gigantesca figura del monde occitan ven de nos quitar, emportada per la malautiá : Crestian Rapin. Èra nascut en 1931 a Clamart dins la region parisenca dins una familha de Tonens (Agenés).
Dins son enfança, i passava sas vacanças d'estiu ont, a son epòca, sos camaradas de jòc coma los adultes parlavan tot espontanèament occitan e mai se èran pas conscients d'èsser occitans. Aquela consciéncia li es venguda en partida dins Argeria en guèrra ont fasiá son servici militar. Una epòca qu'evòca pudicament dins son roman Ego nominor Leo. Après aver estudiat l'espanhòl e lo vietnamian a las Lengas Orientalas, venguèt professor d'espanhòl a Agen puèi d'occitan e acabèt sa carrièra d'ensenhaire coma conselhièr pedagogic per l'occitan dins Òlt e Garona.
Occitanista de la primièra ora, fondèt en 1973 amb sos complicis Marceau Esquieu e Jean Rigouste l'Escòla occitana d'estiu de Vilanuèva d’Òlt e s'impliquèt dins la part occitana del Jansemin
d'argent. Escrivan occitan e poèta, premiat pel prèmi Jaufre Rudèl en 1959 e en 2008, nos daissa una òbra importanta que marcarà l'istòria de la literatura e d'Occitània.
A cada còp que se legís un escrich de Crestian Rapin, podèm pas qu'èsser meravilhat de la riquesa de sa lenga e sa coneissença de l'occitan es prigonda.
Èra tanben un lexicografe que, al tèrme d'un trabalh de benedictin de mantuna annada a produch un diccionari francés-occitan enciclopedic dont la valor es unanimament reconeguda.
Militant infatigable de la lenga occitana, o èra tanben d'Occitània dempuèi son rencontre amb François Fontan, fondator del Partit Nacionalista Occitan en 1959, vengut mai tard Partit de la Nacion Occitana. Mas militava a sa faiçon, valent a dire sens agressivitat, amb umilitat e amabilitat, en escotant sos interlocutors abans d'expausar sas idèas. Aimava amb una poncha de provocacion abordar en occitan las gents dins la carrièra e dins los comèrcis o quitament pendent una espitalizacion sistematicament per testar lors reaccions.
Èra una figura plan coneguda dels ageneses del temps que se desplaçava dins sa legendària 2CV. Un òme dobèrt als autres e amic dels cans e dels gats que regnavan en mèstres dins son ostal de Sauvanhàs ont sa femna foguèt longtemps regenta. Òme de las facietas multiplas, entre lo pedagògue, l'escrivan, lo poèta e lo militant politic, es dificile de causir tant tot es imbricat e indissociable.
D'un autre costat, Agen èra sa vila de còr e en 1986, li aviá consacrat un recuèlh de novèlas Nòvas agenesas. Fa ara incontestablament partida dels illustres d'Agen al meteis títol que Jansemin, son illustre predecessor, Louis Ducos du Hauron e Michel Serres.
Lo Congrès permanent de la lenga occitana saluda lo trabalh preciós d'un òme infatigable dedicat cap e tot a la lenga occitana.